آشنایی با تومور دسموئید

تومور دسموئید رشد غیرسرطانی است که در بافت همبند رخ می دهد. تومورهای دسموئید اغلب در شکم، بازوها و پاها بروز می کنند. اصطلاح دیگر تومورهای دسموئید، فیبروماتوز تهاجمی است.

برخی از تومورهای دسموئید رشد کندی دارند. برهمین شرایط به درمان فوری نیازی نخواهند داشت. برخی دیگر به سرعت رشد می کنند و تحت درمان با جراحی، پرتودرمانی، شیمی درمانی یا داروهای دیگر قرار می گیرند.

تومورهای دسموئید به عنوان سرطان محسوب نمی شوند زیرا به سایر مناطق بدن انتشار نمی یابند. اما آنها می توانند بسیار تهاجمی باشند، بیشتر شبیه سرطان ها هستند و به ساختارها و اندام های مجاور رشد می کنند. به همین دلیل، افراد مبتلا به تومور دسموئید اغلب تحت مراقبت پزشکان و متخصصان سرطان قرار می گیرند.

این تومور معمولا در قسمت های بالایی اندام تحتانی یا فوقانی ، منجمله بافت نرم اطراف لگن و شانه ها ، دیده میشود. بیشتر در بالغین جوان و میانسال دیده میشود. این تومور تمایل به تهاجم به بافت های اطراف دارد، و از این نظر رفتارش حد واسط رفتار تومورهای خوش خیم و بدخیم است . برخلاف تومورهای بدخیم، سلولهای این تومور به بافت های دور دست بدن مثل ریه ها متاستاز( مهاجرت) نمی یابند. این تومور میتواند در اثر رشد باعث تورم یا درد بشود. در هنگام لمس این تومور بسیار سفت است طوریکه احساس لمس توپ فوتبال یا چوب به معاینه کننده میدهد

مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد تومورهای دسموئید می شوند. پزشکان می دانند که این تومورها هنگامی ایجاد می شوند که سلولهای بافت همبند تغییراتی در DNA خود ایجاد کنند. DNA سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری باید انجام دهد. این تغییرات برای سلول بافت همبند مشخص می کنند که به سرعت تکثیر شده و توده ای از سلول ها (تومور) را ایجاد کنند. حتی می تواند به بافت سالم بدن حمله کرده و از بین ببرد.

عواملی که ممکن است خطر تومورهای دسموئید را افزایش دهند، عبارتند از:

• بارداری. بندرت، تومور دسموئید ممکن است در حین بارداری یا بلافاصله پس از آن ایجاد شود.
• جراحت. تعداد کمی از تومورهای دسموئید در افرادی که اخیراً آسیب دیده اند یا جراحی شده اند، ایجاد می شود.
• سن. تومورهای دسموئید تمایل دارند در بزرگسالان جوانتر از 20 و 30 سالگی رخ دهند. این تومور در کودکان و سالمندان به ندرت دیده می شوند.
• یک سندرم ژنتیکی که باعث پولیپ های روده بزرگ می شود. در افراد مبتلا به پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP) احتمال تومورهای دسموئید افزایش می یابد. FAP ناشی از جهش ژنی است که می تواند از والدین به فرزندان منتقل شود. این باعث رشد (پولیپ) بیشماری در روده بزرگ می شود.

در مواردی که تومور دسموئید درد نداشته باشد، و به بافت های اطراف دست اندازی نکرده باشد پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که درمانی انجام ندهد و تنها به معاینات ادواری بسنده نماید. این تصمیم با در نظر گرفتن احتمال عود ۳۰ تا ۵۰ درصدی این تومور پس از جراحی تصمیم درست و آگاهانه ای محسوب میشود.

چنانچه تومور دسموئید  شدیدا درد ناک باشد و یا به بافت های اطراف تهاجم داشته باشد، پزشک ناچار به انجام درمان  است. ممکن است پزشک برای این تومور تصمیم به انجام جراحی، شیمی درمانی ، سرما درمانی، پرتو درمانی، و یا استفاده از امواج اولتراسوند بگیرد که مورد اخیر در مرحله تحقیقاتی است. در هنگام جراحی، بیمار و خانواده وی باید احتمال عود بالای تومور را در نظر داشته باشند و انتظار آنها از جراحی با توجه به ماهیت این تومور برای عود، منطقی باشد. احتمال عود به سه عامل اساسی ارتباط دارد: سن بیمار، محل تومور، و سایز توده.  هرچه سن بیمار هنگام تشخیص بیشتر، و سایز تومور کوچکتر باشد، احتمال برگشت تومور بالاتر است. ضمنا تومورهای جدار شکم نسبت به تومورهای اندام بیشتر عود میکنند.

بسیاری از اوقات جراحی دوم برای عود تومور پس از جراحی اول توصیه نمیشود. در این موارد میتوان تنها به پیگیری اکتفا کرد و یا اقدام به پرتو درمانی کرد.

  عزیزان می‌توانند از طریق اپلیکیشن تله ویزیت - TeleVisit، به ارتباط مستقیم با متخصصین بپردازند و بصورت مجازی سوالات خود را از پزشک متخصص بپرسند و راهکارهای درمانی را از پزشک مورد نظر خود دریافت نمایند.