آشنایی با اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی یا افسردگی شیدایی نوعی اختلال خلقی است. افراد مبتلا به این بیماری دچار تغییرات شدید خلق می‌شوند. اختلال دوقطبی به‌صورت معمول در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل دوره بزرگسالی تظاهر پیدا می‌کند. این بیماری انواع مختلفی دارد که مهم‌ترین انواع آن اختلال دوقطبی نوع یک و اختلال دو قطبی نوع دو است. تفاوت این دو اختلال در وجود دوره شیدایی یا تجربه کردن حالت مانیک است؛ در نوع یک این حالت اتفاق می‌افتد ولی در نوع دو فرم خفیف‌تری از آنکه هایپومانیا یا نیمه‌شیدایی است، بروز می‌کند. شروع بیماری معمولاً با دوره‌ای از افسردگی می‌باشد و پس از یک یا چند دوره از افسردگی، دوره شیدایی بارز می‌شود. در تعداد کم‌تری از بیماران شروع بیماری با دوره شیدایی یا نیمه-شیدایی است.

معمولاً، تغییرات غیرعادی در روحیه و انرژی به شکل فعالیت بیش‌ازحد و ناتوانی در انجام عملکردهای روزمره نمود پیدا می‌کند. ناتوانی ناشی از اختلال دوقطبی می‌تواند شدید باشد و منجر به آسیب روابط، شغل یا عملکرد فرد در مدرسه و حتی خودکشی شود.

اختلال دوقطبی انواع مختلفی دارد. منظور از اختلال دوقطبی نوع 1 وضعیتی است که فرد در آن به‌مدت دست کم یک هفته دچار یک دوره‌ی کامل شیدایی می‌شود. در این وضعیت ممکن است افسردگی را هم تجربه کند یا نکند. ممکن است علائم شیدایی آنقدر شدید باشد که فرد به بستری شدن نیاز پیدا کند.

اگر فرد درحال حاضر یا درگذشته دچار یک دوره هیپومانیا شده باشد، که حالت خفیف‌تر شیدایی است و حداقل چهار روز متوالی طول می‌کشد، و درحال حاضر یا در گذشته یک دوره افسردگی عمده را نیز تجربه کرده باشد، اختلال دوقطبی نوع 2 رخ داده است. به تغییر مکرر روحیه از هیپومانیا به افسردگی طی دست کم دو سال در بزرگسالان، اختلال خلقی یا خلق ادواری می‌گویند.

اختلالات دوقطبی معمولا بیماریهای مزمنی هستند و فرد باید تا پایان عمر تحت نظارت باشد. بیش از 90 درصد از کسانی که دچار یک دوره شیدایی می‌شوند، باز هم دوره‌های شیدایی یا افسردگی را تجربه می‌کنند.

معمولاً افراد دچار شیدایی را با سرخوشی زیاد توصیف می‌کنیم. شخص احساس می‌کند «جهان زیر پایش قرار دارد». با این وجود، در اغلب موارد، روحیه‌ی غالب در دوران شیدایی کج‌خلقی است. به‌علاوه، این دسته از افراد ناگهان اعتماد به نفس زیادی در خود احساس می‌کنند، نیازشان به خواب کم می‌شود، پرحرف می‌شوند، حواسشان به راحتی پرت می‌شود و دست به فعالیت‌هایی می‌زنند که ریسک و دردسرشان بالاست .

علائم:
- تجربه خلق بالا و شادی بیش از حد
- اعتماد به نفس بیش از حد یا خودبزرگ بینی
- کاهش نیاز به خواب
- پرحرفی بیش از معمول یا احساس فشار در صورت صحبت نکردن
- حواسپرتی
- انرژی زیاد و فعالیت بیش از حد معمول
- پرداختن بیش از حد به امور لذتبخشی که به احتمال خیلی زیاد عواقب ناراحت کننده ای (مثل افتادن به دام ولخرجی های بی حد، بی ملاحظه گی های جنسی، یا سرمایه گذاری های احمقانه)

 
اختلال دو قطبی به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیدا می‌کندو در زنان دو برابر مردان است میزان بروز سالیانه بیماری دوقطبی کمتر از یک درصد است، اما برآورد دقیق آن دشوار است زیرا انواع خفیف تر اختلال دوقطبی معمولاً تشخیص داده نمی شود.

اکثر مردمی که دچار اختلال دو قطبی هستند ، حتی آنهایی که در حالت های حاد و شدید این اختلال قرار دارند با درمان مناسب می توانند بیماری خود را بهبود نمایند . از آنجا که اختلال دو قطبی یک بیماری بازگشت پذیر است ، غالبا درمان آن بصورت طولانی مدت برای جلوگیری از عود بیماری انجام می شود . برای درمان این اختلال از ترکیب دارو درمانی و روان درمانی که بهترین راه برای مهار این بیماری است استفاده می شود .
دارویی
داروهایی که به تثبیت کننده خلق معروفند ، معمولا برای درمان اختلال دو قطبی استفاده می شوند . عموما درمان با این داروها برای چندین سال ادامه پیدا می کند . و در این مدت اگر لازم شد دیگر داروها نیز اضافه می شود .
غیردارویی
از روش های روان درمانی که برای درمان اختلال دو قطبی استفاده می شودمی توان به رفتار درمانی شناختی، آموزش دادن به بیمار ، خانواده درمانی و تکنیک های جدیدتر مانند درمان بین فردی اشاره کرد.
 

از بیماری دو قطبی نترسیم

شاید اولین واکنش بیمار و نیز وابستگان نزدیک بیمار در مواجه با این بیماری ترس، نگرانی و وحشت از داشتن چنین بیماری در خود و یا در یکی از عزیزان نزدیک وی باشد. در اکثر موارد این ترس و نگرانی منجر به انکار بیماری علی الخصوص پس از بهبودی و سپری شدن حالت حاد بیماری میگردد و انکار بیماری مانع از کنترل صحیح آن خواهد شد.

توصیه متخصصین آن است که:

1. تا جایی که ممکن است در مورد بیماری دو قطبی مطالعه کنیم و با این بیماری آشنا شویم
2. با روبرو شدن با واقعیت وجود بیماری دو قطبی، هراس نداشته باشیم
3. روش های درمان و کنترل بیماری را از متخصیص فرا بگیریم
4. ارتباط خود را با کارشناسان بهداشت روان مانند روانپزشک، روانشناس، مددکار اجتماعی حفظ کنیم
5. خود را برای یک مقابله تقریبا دراز مدت با بیماری آماده کنیم
6. به خود مارک و انگ بیمار روانی نزنیم

با رعایت این نکات مطمئن باشید:

• بیماری کمترین عارضه را بر زندگی شما یا عزیز شما خواهد گذاشت
• در رویارویی با این بیماری کمترین نا امیدی را خواهید داشت
• میتوانید مانند دیگر افرادی که بیماری دو قطبی را ندارند با حفظ شرایطی، زندگی خوب و موفقی را برای خود فراهم کنید

در سایت www.TeleVisit24.com تنها با وارد کردن نام و نام خانوادگى و شماره موبایل و ثبت نام در سامانه تله ویزیت ، بلافاصله و حداکثر طى مدت ٢٤ ساعت پاسخ خود را از بهترین پزشکان متخصص دریافت کنید.